Osioł ze Shreka

Avis

Nie mogłam znieść tamtych bohaterów. Poprawiłam

.

Tak już w życiu bywa, że nawet niezwykłe może stać się codziennością.
Weźmy na przykład taki telefon. Istnienie telefonu nie jest niczym szczególnym, to oczywiste, że telefony były, są i będą. O ile oczywiście Mądrzy Ludzie nie wymyślą czegoś lepszego, czegoś, co dziś wydałoby się nam niesamowite, a w przyszłości będzie najnormalniejszą rzeczą na świecie.
Ale gdybyśmy już pokazali taki telefon człowiekowi, żyjącemu, powiedzmy sobie, pięćset lat temu, pewnie zostalibyśmy spaleni na stosie, podejrzani o czary.
My natomiast będziemy zachwycać się 150-letnimi grabiami. Właścicielka owych grabi pewnie zaczęłaby skręcać się ze śmiechu na wieść, że za wiele lat jej grabie będą cenne jak nie-wiadomo-co.

Taka jest już kolej rzeczy. Tylko to, czego nie mamy wydaje nam się wspaniałe. To co mamy na co dzień to nic nadzwyczajnego.
Norma.

***

Na przykład mieszkańcy kamienicy numer siedem przy ulicy Karmazynowej w Krakowie mieli swoje Mieszkanie. Mieszkanie według nich było zupełnie takie samo, jak inne mieszkania, tyle, że puste i zamknięte na cztery spusty. Ale już inni ludzie, dajmy na to ich goście twierdzili, ze Mieszkanie jest niesamowite, że znajduje się w nim coś piekielnie tajemniczego. Gospodarze wyśmiewali ich tylko, szydząc z głupich bajeczek.
„Ja tam nie widzę nic specjalnego w tym Mieszkaniu” – mawiali.

Mylili się. Mylili się, jak w niczym innym. Nie umieli odnaleźć Niezwyczajnego w Zwyczajnym.

Jednak istniał jeden wyjątek. Wyjątek był Wyjątkiem nie tylko jeśli chodzi o Mieszkanie.
Wyjątek nosił imię Adam i miał piętnaście lat, i tylko te dwie rzeczy nie były w nim wyjątkowe.

Jeśli na przykład dumne mamy mówią „mój syn/moja córka jest wyjątkowa” to jest to zdecydowanie pojęcie względne.
Lecz jeśli natomiast powiedzielibyśmy „ten Adam spod dwunastki jest wyjątkowy” to mielibyśmy absolutną rację i byłaby to myśl jak najbardziej obiektywna.

Adam, jako nieliczny spośród swoich rówieśników kochał czytać (lecz to była tylko jedna cząstka jego wyjątkowości). Już od najmłodszych lat żył w nieistniejącym świecie zbudowanym z liter. Litery wypełniały jego mózg tworząc słowa, z których zbudowane były całe zdania obłędnych historii.

Adam lubił swoje życie i to była druga z jego dziwnych cech, bo takie zycie można było jedynie nienawidzić. Mówił, że jest Tancerza balansującym na graniczy Smutku i Radości, Melancholii i Euforii, Dobra i Zła.
Miał duszę artysty.
Pisarza.
Marzyciela.

Sąsiadki szeptały, że to przez matkę i ojca Adam wrósł na takie dziwadło. Jego rodzice rozwiedli się, gdy on i jego brat, i siostra byli jeszcze bardzo mali.
Matce przyznano opiekę nad Adasiem, Tomkiem i Weroniką, a ojciec wyjechał do Warszawy i nie do końca czysto dorobił się niezłego majątku. Ożenił się z o dziewięć lat młodszą kobietą i urodził im się syn – Filip.

Matka, Tomek, Weronika i Adam nigdy nie rozmawiali o ojcu, jego żonie i dziecku. Oni w ogóle mało ze sobą rozmawiali.

Matka pracowała jako sprzątaczka w pobliskim gimnazjum.
Tomek znany był jako „postrach osiedla”, niszczący wszystko, co mu wpadło w łapy.
Wiktoria nosiła mini-spódniczki i 10-centymetrowe szpili. Mimo, ze miała zaledwie czternaście lat, każdy z kolegów Tomka był już kiedyś jej chłopcem.

A Adam miał długie włosy, słuchał starej muzyki i namiętnie pochłaniał tony książek,
I to właśnie jemu przypadła rola dziwaka.
Rola ‘pojeba’, ‘skurwysyna’, ‘idioty’, ‘kretyna’, ‘frajera’.
Mimo, że był mądry, dobry i inteligentny.
Życie dla niektórych czasem bywa naprawdę okrutne...

Alexandra

uuu...
brzydkich słów używasz Złociutka
nieładnie nieładnie

Avis

ej, no

cudzysłowy mnie rozgrzeszają.

Dagi

Osobiście wychodzę z założenia, że umiejętnie użyte przekleństwa dodają całemu tekstowi odrobinę realności, czasem też 'tego czegoś'. Tylko że znów bez przesady, ale to chyba oczywiste.

Kay

W ogóle jakieś malutkie przekleństwo czasem potęguje wyraz przekazu ^-^

Avis

a zwłaszcza w cudzysłowach xD

Dagi

Ale czegoś ja tutaj na przykład nie rozumiem. Czemu wyraz "suka" do stwierdzenia płci psa jest dobrze, ale wypowiedziene do kobiety jest złe? Albo dlaczego przekleństwem jest "ch.j", ale już "język chuji" (język jednego z plemion amerykańskich) jest normalny? Albo dlaczego "ku.wa" jest "be", a "kwiatek" nie wzbudza takiego samego zdziwienia?

Ech. Już nawet o tym piszę artykuł do mojej szkolnej gazetki ^.^

Alexandra

Dagi

Pytanie brzmi - kto to wszystko wymyślił?

Latynka

No to tak samo jak ktoś mówi na ciebie specjalnie np. Tinki Winki (nie wiem jak to sie pisze), to Cię to denerwuje.
Ktoś sobie wymyślił suka, jako obrażenie jakiejś kobiety i się to rozpowszechniło ...

Fajna teoria, co?

Ale za to wiem skąd się wzięło ku.rwa ; )
Bo kiedyś dawno, jak przyjechali księża do polski, a nie znali języka i mówili po łacińsku chyba, i na kobiety które się puszczały, mówili ku.rwy. Po po łacińsku oznacza to 'krzywa'.

Dagi

Dziwni są ludzie. Tego jestem pewna.

Latynka

W ogóle po co są brzydkie słowa i używki. Wszystko co stworzył człowiek jest dziwne. : O
Czasami jak nawet ktoś powie do mnie idiotka albo coś (bo są takie przypały w mojej klasie) to jednak tak smutno mi się robi, a takie różne przezwiska często się wypowiada i słyszy ...

Avis

a ja wiem czemu pokazuje się środkowy palec

Kay

Czemu?

Avis

eee... jak to było... Angielscy łucznicy pokazywali taki gest jakimś swoim wrogom, oznajmiając, że obetną im ten palec

Czy coś w tym stylu.
.
Bo my mamy fajne lekcje historii